Interview BMX Report
Kevin Spanninga wint zijn eerste titel
Kevin Spanninga wint in Assen, zijn eerste Nederlandse titel, in de sportklasse 17-24 jaar. Hij won het NK BMX voor Paul van der Leij en Jelle van de Spijker. Het seizoen is nog niet afgelopen, maar Spanninga denkt al na over volgend seizoen. Na het NK stelde we hem een aantal vragen…
Hoe ging voor jou het weekend?
“Mijn weekend verliep best goed. Ik had op vrijdagavond getraind, zodat ik zaterdag thuis rustig los kon fietsen en me voor kon bereiden op de wedstrijd van zondag. Vrijdagavond was het weer redelijk oké, hoewel het op het laatste moment begon te regenen. De training op vrijdagavond voelde redelijk goed aan, maar het had voor mijn gevoel wel beter gekund. De voorgaande trainingen van de afgelopen week, waren nog te merken vrijdagavond. Maar desondanks, heb ik de baan wel goed onder de knie kunnen krijgen. De baan reed wel anders als de AK een tijd geleden, waar we geen wind en volop zon hadden. Mijn starts waren vrijdagavond goed, maar ze waren nog niet super. Hetzelfde gold voor de eerste bult, wat toch wel het grootste obstakel van de hele baan was. Vrijdagavond kwam ik er niet constant goed overheen, wat toch niet heel lekker aanvoelde. Desondanks voelde de rest van de baan soepel aan en zondag had ik nog een paar rondjes, om de starts en de eerste bult te ‘Finetunen’. Zondag begon de dag erg vroeg, de wekker stond namelijk al om 05.45 uur. Een niet al te beste nachtrust, hielp daar ook niet erg bij. Toch had ik er veel zin in en was het weer goed, zondag. De trainingsrondjes voelden goed aan en ik had de baan goed onder de knie. Op dit soort wedstrijden ben ik toch altijd gespannen, wat soms nogal lastig is om onder controle te houden. Gelukkig waren er veel mensen om mij heen, die de spanning grotendeels wisten te verdrijven. De manches voelden goed aan op zondag. Ik heb geprobeerd de rondjes technisch zo goed mogelijk te rijden, om scherp te blijven en om te kijken waar het eventueel nog beter kon. Ik zat lekker in mijn vel en het fietsen voelde goed. Met een uitslag van 3 keer een 1e plek, met voorsprong, ging ik zelfverzekerd de halve finale in.
In de halve finale wist ik mijn focus te houden en op gevoel te rijden. In de halve finale reed ik met dezelfde insteek als in de manches, wat resulteerde in een goed rondje en een 1e plek. Ik heb in de gereden rondjes minimale fouten gemaakt, waardoor ik lekker in mijn ritme zat. Af en toe ging ik iets scheef of landde ik een bult niet helemaal super. Maar dat had weinig invloed op mijn ritme. Ik probeerde dit ritme de hele dag vast te houden. In de finale kwam de spanning nog meer naar boven. Het moment kwam steeds dichterbij, in het Parc fermé en dat merkte ik aan mijzelf. Voor die tijd was ik geheel relaxed, maar nu begon ik zenuwachtig te worden. Eenmaal aan het starthek voelde ik mijn hartslag sneller gaan. Dit verschijnsel had ik bijna altijd in finales, wat mij vaak de kop kostte. Hierdoor ben ik gespannen en mis ik de start, of ga ik fouten maken op de baan. Nu kon ik de spanning redelijk onderdrukken, waardoor ik een goede start had in de finale. In het finale rondje heb ik het ritme van de hele dag vastgehouden, door weer hetzelfde rondje te rijden. Alles viel op zijn plek in de finale. Het moment dat ik over de finish kwam, keek ik achterom, om te kijken waar de concurrenten zich bevonden. Tijdens het rondje zelf, was ik met mijn eigen race bezig en wist ik niet waar de concurrentie zich bevond. Toen ik de finish passeerde, stond er gelijk een ‘Big Smile’ op mijn gezicht, die er ook niet meer af is gegaan. Het voelde als een opluchting… De hele lading van spanning en energie, viel van me af! Gelijk na de race, kwam de een na de ander om mij te feliciteren. Een overweldigend moment, wat vooral leed tot een emotioneel moment, met mijn ouders, zusje en mijn trainer. Al met al was het een weekend dat niet beter had kunnen gaan. De Nederlandse titel pakken met de aanwezigheid van mijn ouders, zusje, trainer en vrienden.”
Hoe was je voorbereiding richting het NK?
“Mijn voorbereiding kende zijn ups en downs. De aanloop naar het seizoen, was goed en ik heb deze winter goed kunnen trainen. De vooruitgang was zichtbaar en ik voelde me sterker de winter uitgekomen. Desondanks kwam ik tijdens de 1e Europese Ronde in Zolder, hard ten val, waardoor ik een blessure aan mijn borstbeen opliep. Hier heb ik flink last van gehad ,waardoor ik niet goed heb kunnen trainen. Ik heb voornamelijk rust gehouden, om het zo snel mogelijk te laten herstellen. Eenmaal hersteld kwam de volgende blessure, tijdens de TC in Rijswijk, waar ik gekneusde ribben aan over hield. Hier was ik ook weer een tijdje zoet mee, waardoor ik weer werd verhinderd in mijn trainingen en het rijden van wedstrijden. Uiteindelijk ben ik hier na 2 á 3 weken goed van hersteld en heb ik de training voor de volle 100% kunnen oppakken. Toch merkte ik dat ik ook af en toe in de knel kwam met school en de BMX, toen het wedstrijdseizoen begon. Voor mijn opleiding moet ik veel met papier werken en moet ik veel tekenen. Dit is lastig om mee te nemen naar wedstrijden en vervolgens uit te werken. Dat werkt gewoon niet. Hierdoor heb ik af en toe wel een training moeten laten schieten voor school. In het begin van het seizoen was dit prima te combineren, maar naarmate het seizoen vorderde, werd het lastiger. Vooral tijdens de derde periode van school, waar ik een module had, die ik moest halen om over te gaan naar het volgende leerjaar. Dit was tevens ook nog eens een uitgebreide module, waar veel van je gevraagd wordt. Hier heeft erg veel tijd in gezeten. Toch heb ik zoveel mogelijk getraind en zorgde de training vooral even als ontspanning en als uitweg van de druk van school. De fysieke trainingen, als baantraining, sprints en sportschool, verliepen allemaal prima. Wel merkte ik dat ik er mentaal niet elke keer bij was. Toen de deadline van school in de buurt kwam, begon ik een beetje te stressen. Dit werd alleen maar erger… Dit merkte ik ook in mijn trainingen. Ik was snel geïrriteerd en niet elke training verliep goed. Door gesprekken met vrienden, mijn ouders en mijn student coach, heb ik alles kunnen plaatsen en verliep het gehele proces goed.
Tijdens het hele wedstrijdseizoen deed ik eigenlijk niks anders, dan school en trainen. Ik wilde presteren dit jaar en één van mijn doelen was ook Nederlands Kampioen worden. Vanwege het feit dat ik sterk de winter uit kwam, was ik ervan overtuigd dat het mogelijk moest zijn. Dus deed ik er alles aan, om mijzelf klaar te stomen voor het NK. De afgelopen twee weken, had ik meer rust van school, waardoor ik mijn focus meer op mijn training kon leggen. Ik heb effectiever en specifieker kunnen trainen, waar ik nu de resultaten van zie. De trainingen voelde de afgelopen twee weken goed aan, doordat ik mijn focus ook daadwerkelijk alleen bij mijn trainingen had.”
Photo: Astrid Fotografie
Wat vond je van de baan?
“De baan was snel en technisch, maar er zaten ook een aantal uitdagingen in. De startheuvel was super, alleen de eerste bult. De eerste bult was voor mij toch het grootste obstakel, van de hele baan. Het was lastig om er goed overheen te komen. De bult was steil en hoog. De ideale manier, zou oppakken, dubbel achterwiel zijn. Maar dat is lastig om elke keer goed te doen. Het was een bult, waar je op meerdere manier overheen kon komen. Dat was voor iedereen natuurlijk weer anders. Er waren meerdere manieren om over de baan te gaan en dat zag je ook terug, tijdens de wedstrijd. Dit hield het geheel spannend. Wat uiteindelijk weer een leuke wedstrijd opleverde. Naast dat het een technische baan was, was het ook een snelle baan. De bochten waren ruim, waardoor je er op hoge snelheid doorheen kon. Zo waren er veel mogelijkheden om in te halen in de bochten. Ook was er op het eerste stuk veel snelheid te maken, na de eerste bult. Dit gaf je de ruimte om goed door te versnellen. Het fijne aan de baan was, dat je de baansnelheid vast kon houden, over de gehele baan. Er was geen enkele bult in de baan die je snelheid minderde. Dit zorgde er natuurlijk ook voor dat je wel je ‘koppie’ erbij moest houden, elk rondje. Het was een baan waar veel op kon gebeuren. Er waren veel mogelijkheden om in te halen, of een actie te maken, waardoor het geen saaie baan was. De baan was snel, technisch en spannend!”
Klopt het, dat je volgend seizoen naar de Elite gaat?
“Dit is in eerste instantie wel de bedoeling. De ambitie om de overstap naar de Elite te maken, is zeker aanwezig en daar zal het ook zeker niet aan liggen. Ik rijd dit jaar in Nederland met de Elite mee, waar het toegestaan is en dat bevalt me goed. Ik heb de Pro secties altijd gaaf gevonden om te rijden. Dus dat aspect spreekt mij zeker aan. Daarnaast is het ook geweldig om tussen de toppers zelf te fietsen. Het is alleen nog niet zeker, of het doorgaat, of niet. Ik volg op dit moment een HBO studie, Interior Design & Styling, aan de Jan des Bouvrie Academie. Ik heb zojuist het eerste jaar afgesloten, maar ik merk wel dat ik er erg veel tijd aan kwijt ben. Naast veel tijd kost het ook veel geld, aangezien het een particuliere opleiding is. Dat kost ongeveer 2 keer zoveel als een normale opleiding en dan komen er nog eens de kosten voor materialen bij. Uiteindelijk fiets ik, omdat ik het leuk vind om te doen en het is lastig om van de BMX te leven. Vandaar dat ik mijn opleiding ook erg belangrijk vind, aangezien ik dat later als baan wil. Op dit moment ben ik bezig om te kijken of er een sportregeling mogelijk is, voor mijn opleiding, zodat ik misschien wat langer over de studie mag doen. Of dat er andere oplossingen zijn, zodat ik meer tijd heb voor de BMX. Aankomend schooljaar moet ik het laatste deel stage lopen, dat zal ongeveer vanaf het begin van het wedstrijdseizoen zijn. Op dit moment kan ik dus niet zeggen, hoeveel tijd daarin gaat zitten en hoe ik dat kan combineren met mijn trainingen en wedstrijden. Ook kost het natuurlijk meer geld om Elite te fietsen. Het mooiste is om de Supercross wedstrijden te fietsen, maar dat zijn geen leuke bedragen meer, om mee te mogen fietsen. Het is dus even afwachten wat er mogelijk is, qua regeling met school en hoe ik het kan gaan combineren met mijn trainingen. Als ik Elite ga fietsen, wil ik er ook vol voor kunnen trainen, aangezien ik geen genoegen neem met 3 manches. Ik wil er dan ook vol voor gaan en eruit halen wat erin zit. De ambitie en de plannen zijn er in ieder geval!”
Wat zijn je doelen voor deze maand? Hoe reëel zijn deze doelen?
Eén van mijn doelen voor deze maand was Nederlands Kampioen worden. Deze heb ik nu behaald. Voor het EK in Bordeaux is het doel een podiumplek halen en voor het WK in Amerika een plek in de finale. Deze doelen zijn volgens mij wel reëel. Tijdens de Europese Rondes, heb ik mijzelf kunnen meten aan het niveau van de concurrentie en dat ging soms erg goed en soms niet zo goed. Het voordeel van de Europese Rondes is dat je ongeveer een inschatting kunt maken, wie je tegenstanders zullen zijn en wat het niveau ongeveer is. Natuurlijk groei je nog naarmate het seizoen vordert, maar het zijn momenten waarop je kunt kijken waar je staat. Over het algemeen zijn de mensen die op de Europese Rondes aanwezig zijn, ook op de eindronde in Bordeaux. Natuurlijk zullen er veel nieuwe concurrenten zijn, die alleen naar de eindronde komen, maar dat is van te voren niet te voorspellen. Dit was vorig jaar in Verona ook het geval en daar moet je het mee doen. Je hebt zelf hard getraind, je bent je bewust van je eigen kunnen en je rijdt je eigen race. Dit jaar heb ik mij goed kunnen meten aan de rest en ben ik ervan overtuigd dat een podiumplek een haalbaar doel is. Het is natuurlijk afwachten hoe het uiteindelijke deelnemersveld eruit ziet, maar de kans is aanwezig. Ik heb er hard voor getraind en voel me fit. De komende week, pak ik de training weer op, om de puntjes op de ‘i’ te zetten. Alles om optimaal te kunnen presteren in Bordeaux. Amerika zal natuurlijk een ander verhaal worden. Dit is een groots evenement, waar heel veel rijders op af komen. Het is de vraag wie er allemaal zullen komen en wat het niveau van de concurrentie is. De Nederlanders zijn bekend, die aanwezig zullen zijn in Amerika en daarvan weet ik wat het niveau is. De rest van de Sportklasse blijft een vraagteken. Ik weet dus niet of het een echt reëel doel is, maar zoals ik mij op dit moment voel, moet de kans aanwezig zijn om een finale plek te bemachtigen. Gezien mijn niveau voel ik me sterk en de komende weken heb ik de tijd om te ‘finetunen’ en de puntjes op de ‘i’ te zetten. Ook weer om optimaal te kunnen presteren in Amerika. Er is alleen nog maar ruimte om te groeien en ik ga er alles aan doen, om mijzelf klaar te stomen voor het WK.”
Photo: Remco Huvermann Photography
Hoe tevreden ben je met deze Nederlandse titel?
“Ik ben erg tevreden en super blij met deze Nederlandse titel. Het is mijn eerste Nederlandse titel en ik heb er hard voor gewerkt. Het is een mooi resultaat na het afsluiten van mijn eerste schooljaar en een mooi begin van drie belangrijke wedstrijden deze maand. Gelukkig ben ik na mijn blessures in het seizoen gegroeid en voelde ik me klaar voor de belangrijke wedstrijden. De concurrentie in Nederland is groot en iedereen is aan elkaar gewaagd. De Sportklasse is een zware klasse, waarin geen kleine jongens staan. Om dan als eerste over de finish te komen en de titel te pakken, is een fantastisch gevoel. Vooral in het bijzijn van mijn ouders, zusje, vrienden en trainer. De emoties die bij hun loskwamen deden me goed. Het gevoel dat je ze trots hebt gemaakt, maar toch ook jezelf, dat deed mij goed. Het harde werken is niet voor niets geweest. De Nederlandse titel ontbrak nog en om hem dan eindelijk te verdienen is geweldig!”
Hoeveelste Nederlandse titel is dit voor jou?
“Dit is mijn eerste Nederlandse Titel. Het is daarom gelijk wel een speciale titel. Het is best een apart, maar ook fantastisch gevoel, om met de Nederlandse trui bovenop het podium te staan. Je werkt er de hele winter hard voor, rijdt er het hele seizoen wedstrijden voor en bent er een heel weekend mee bezig. Uiteindelijk is het dan in één rondje bepaald en afgelopen. De gehele spanning valt na dat rondje van je af en de emoties komen dan naar boven. In mijn BMX tijd tot nu, heb ik altijd aan de top van Nederland gefietst. Heb bijna alle plaatsen gereden, maar nooit een eerste plek op het NK. Ik heb er ook een tijd uit gelegen, vanwege blessures, maar uiteindelijk kwam ik weer terug op niveau. Na mijn junior tijd ben ik naar de Sportklasse gegaan, vanwege dezelfde reden als ik eerder heb verteld. Het NK was toen in Klazienaveen, waar ik mij erg goed voelde. Ik wist dat er een kans voor de titel in zat, maar in de finale verklootte ik de start, waardoor de titel in het water viel en het een vierde plek werd. Het jaar daarna in Luyksgestel, ging het in de finale ook mis met de start, waardoor ik vijfde werd. Nu ging het dit jaar eindelijk goed en heb ik dan eindelijk de titel binnen. Ik hoop natuurlijk dat er nog meerdere volgen, maar dat zal de toekomst uitwijzen!”